سید احمدرضا قائم مقامی

با توجه به عدم رسیدگی مدیران دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و مدیران بالادستی دانشگاه تهران، نسبت به توهینها و ناسزاگوییهای مدام این استاد به دانشجویان و اساتید دیگر، کلاس ایشان تبدیل به شکنجه‌گاه دانشجویانی شده است که ایشان از آنها بدشان می‌آید. بدترین چیز اینست که اگر دانشجویی ارجاعی به نشریاتی که ایشان با نویسنده‌اش همنظر نباشد، داشته باشد با سهمگینترین روش ممکن با آن دانشجو برخورد میکند. پشت سر هم از نام دو حیوان برای ناسزاگویی به آن دانشمندی که مورد تأیید ایشان نیست استفاده میکند. بکار بردن نام چارپایان بعنوان دشنام سر کلاس درس خیلی ناگوار است. مخصوصاً اگر آن کلاس در دانشگاه تهران باشد. مشخص نیست که پشتوانه ایشان در دانشگاه تهران چه کسیست که این همه سال با همین رویه در حال اداره کلاسهایشانند و کسی هم جلودارشان نیست. ایکاش هیئت رئیسه دانشگاه تهران فکری بحال ایشان میکردند.

من با ایشان درس مقدمات زبان اوستایی و باقی واحد‌های زبان اوستایی را گذرانده‌ام. یعنی هر ترم با ایشان درس داشتم. باید بگویم که، در طول مدت تحصیل، با چنین استادی روبرو نشده بودم. ایشان از هر فرصتی برای توهین و تحقیر دانشجو بهره میبرند و متأسفانه اخلاق حرفه‌ای یک استاد را ندارند. ایشان از الفاظی ناشایست و زننده برای تحقیر دانشجو یا حتی اساتید دیگر و حتی بزرگان دانش ایرانشناسی استفاده میکنند. کلماتی که ایشان در برخوردهای زننده‌ی خود علیه دانشجو بکار میبرند فوق‌العاده زشت و ناسالم است. بیشتر مطالب ارائه شده توسط ایشان از لحاظ علمی، در حد خیلی معمولی و متوسط است. با اینحال، با تکبری هر چه تمام و بکارگیری کلماتی که ابداً در  خور یک فرد تحصیلکرده است، با دانشجو برخورد میکنند. در تخریب اساتید دیگر،‌چه ایرانی و چه اساتید مطرح بین‌المللی، که ایشان از آنها خوششان نمی‌آید،هر چه در توان دارند بکار میبرند و سر کلاس به آنها ناسزاگویی میکنند. همینطور، سعی دارند کل گروه آموزشی را خود شخصاً کنترل کنند تا فقط سلایق شخصی خود را اعمال نموده و اجازه ندهند کسانی که به مذاقشان خوش نمی‌آیند در این رشته و مقطع بالاتر تحصیل کنند. ایشان، بر خلاف آنچه نمایش میدهند، سطح علمی بالایی ندارند و به اصول اساسی زبانشناسی کلاسیک، آنطور که باید و شاید، مسلط نیستند. به دانشجو کمک علمی نمیکنند و اگر دانشجویی،‌ با ارائه‌ی مرجع علمی و دانشگاهی، نظر استاد دیگری را در کلاس مطرح نماید که با ایشان همفکر نباشد، با خشنترین و سطح پایینترین الفاظی که شایسته‌ی یک استاد است با دانشجو برخورد مینمایند. آشنایی ایشان با زبانهای خارجی، که از ملزومات اساسی این رشته است، بمراتب از دانشجویانشان کمتر است و با زبانهای خارجی در حد خیلی سطحی آشنایی دارند.‌حال آنکه تسلط به چندین زبان خارجی زنده، از ملزومات این رشته است.  نکته در خور توجه اینست که با سرزدن به سایت دانشگاه تهران می‌بینید که این گروه آموزشی مبادرت به نشان دادن اساتید رشته زبان و ادبیات اردو بعنوان هیئت علمی گروه زبانهای باستانی ایران کرده‌ است. همین خود نشان از عدم رعایت قانون در هیچ سطحی، در این گروه آموزشیست و نشان میدهد برخوردهای خارج از عرف هم در ادامه چنین کارهای خارج از عرفی است.

کلاسها بدون رعایت اخلاق علمی و عملی است و عموماً به بدگویی از پژوهشگران دیگر میگذره. پرخاشجویی و بدخلقی محور برنامۀ ایشان است. و کینه کشی از دانشجویان منتقد نیز ترک نمیشه.